Brusselse geluidsnormen : Vlaamse Volksbeweging pleit voor Vlaamse realiteitszin én daadkracht
VVB Vlaams-Brabant en TAK stappen in Zaventem op achter slogan ‘Uw job is lucht voor Brussel’
ZAVENTEM
Op zondagnamiddag 23 april jl. daagden een 300-tal aanhangers van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) en het Taal Aktie Komitee (TAK) op aan het station van Zaventem voor een solidariteitswandeling van 3 km voor de werknemers op de luchthaven van Zaventem.
De krachtmeting tussen Vlaanderen en Brussel over de geluidsnormen gaat door. Op zaterdag 22 april liep het belangenconflict van Vlaanderen tegen de Brusselse ordonnantie af. De V.V.B. wil ten 1ste de drijfveren van de Franstalige politieke klasse in Brussel blootleggen en (2°) tegelijkertijd pleiten voor sereniteit en voluntarisme van Vlaanderen in deze kwestie. Dat willen ze doen door de politieke wereld enkele vragen voor te leggen.
N.a.v. deze solidariteitswandeling waren er sprekers namens Vlaams-Brabant, de luchthavenwerknemers en de V.V.B. : resp. Kurt Ryon (burgemeester van Steenokkerzeel), Erik Rennen en Bart De Valck.
VVB-voorzitter Bart De Valck : “Vijf minuten politieke moed voor Zaventem ? Dat moet toch kunnen ! Een nieuwe belangenconflict moet mogelijk zijn. Vlaanderen gaat gebukt onder zijn keurmerk van ‘goed bestuur’. Voor de VVB is de werkgelegenheid in Vlaanderen een strategisch belang, ook als daar Brusselaars komen werken, zoals in Zaventem. Dat mag Vlaamse bewindslui gerust de stap van ‘goed bestuur’ naar ‘straffe politiek’ doen zetten. Geen doen zonder durven in dit dossier.”
Deze solidariteitswandeling richtte zich niet alleen tot leden en sympathisanten van de VVB. Het ‘Grote Communautaire Stilzwijgen’ van de afgelopen jaren hebben de organisatoren van VVB en TAK benut om goede banden te smeden met buurtcomités en om een toenadering tot vakbondskringen in de steigers te zetten. Verschillende contacten zijn gelegd; de VVB hoopt het sociaal-culturele middenveld, syndicale kringen en lokale overheden te kunnen mobiliseren om, samen met haar, te waken over het sociale, groene, cultureel verweven en natuurlijk Vlaamse karakter van dorpen en woonkernen in de Noordrand en elders in Vlaams-Brabant, in de slagschaduw van de hoofdstad.
De wandeling verliep onder degelijke politiebegeleiding en zonder incidenten. Langsheen de omloop was er veel sympathie van wijkbewoners.
******************
Toespraak van Bart De Valck, voorzitter Vlaamse Volksbeweging :
“Beste inwoners van Zaventem en omgeving,
Beste VVB sympathisanten,
Beste Vlaamse en sociale bewegers,
Gisteren liep het Vlaamse belangenconflict af tegen de Brusselse geluidsnormen.
De tijd dringt, de politieke zandloper loopt … leeg.
En de politieke windstilte belooft niet veel goeds voor de duizenden mensen die leven van de jobs die onze luchthaven hen biedt.
Vrienden,
Wij staan hier vandaag aan de achterkant van de luchthaven van Zaventem. We staan hier niet om aan vliegtuigspotting te doen. Wat door de ordediensten in deze tijden ook niet meer als geheel onschuldig tijdverdrijf wordt aanzien …
Wél staan we hier uit solidariteit en oprechte ongerustheid. Ongerustheid over de duizenden werknemers, van wie de jobs letterlijk en figuurlijk op de tocht staan.
Dit engagement zijn we tegenover onszelf en de betrokkenen verplicht.
Want, mensen, Brussel ligt niet wakker van onze jobs ! Brussel speelt een cynisch spel dat Vlaanderen onvoldoende doorziet.
Het is niet anders: na het aflopen van het belangenconflict neemt de onzekerheid toe en kijkt deze regio in de richting van onze Vlaamse politici. Maar zien die Vlaamse politici wel wat er aan de hand is ? Of blijven ze steken in een eng-communautaire logica ? Die logica schrijft voor dat zo’n carrousel moet worden versleten en uiteindelijk stilvalt als er boter bij de vis komt – versta : als er extra geld voor Brussel op tafel komt. Er is een communautaire vermoeidheid. Maar het communautaire is voorbij. Ja, u hoort het goed, het komt uit de mond van een VVB’er. In dit dossier, dat van de Brusselse ordonnantie over de geluidsnormen, zijn we het communautaire voorbij. Het gaat hier niet over taalstrijd, zelfs niet over transfers. De Franstalige assertiviteit is er niet meer één van het defensieve ‘non’. Het is er één van de provocatie, van het offensief, van de test van onze weerbaarheid.
Dames en heren, Vlaamse vrienden,
Van de logica van de paardjesmolen naar de logica van de achtbaan. Of de permanente roller coaster van de vliegtuigen die opstijgen en dalen boven Vlaanderen en, maar voor een beetje, boven Brussel, om met de neus in de wind koers te zetten naar verre bestemmingen. Want 25% van de mensen die last hebben van de vliegtuigen woont in Brussel. In Vlaanderen : 75%. Wie zegt nog dat de Vlamingen niet wakker liggen van communautaire scheeftrekkingen ?
Nu, naar enige vliegtuiglogica heeft de Franstalige politieke wereld geen oren. Dat toestellen omwille van de veiligheid tegen de wind in dienen op te stijgen en dus draaien en keren boven de hoofdstad : sans relevance, blijkbaar. Irrelevant. Er moet gestookt worden tegen Zaventem. Dat is veel relevanter. En blijkbaar is de tijd daar nu voor rijp, tenminste in de optiek van PS, cdH en MR. Want vergis u niet : het politieke spel dat in Brussel wordt gespeeld om de MR en Defi, het vroegere FDF, te beschadigen, is maar oogverblinding. De ijzeren dame van cdH Fremault is het nieuwe wondermeisje van de Brusselse middenklasse, maar ze dient de agenda van de PS.
Op hoger echelon is er een eendrachtig Franstalig front van alle klassieke partijen om de Vlamingen de duvel aan te doen. PS, cdH én federale regeringspartij MR. Ze doen dat met het Eurostadion op de terreinen van Parking C. Ze doen dat ook hier door het gezag van Vlaanderen over Vlaams-Brabant uit te dagen. Zaventem is het kind van de rekening en 40.000 jobs hangen aan een zijden draadje. Onze jobs zijn lucht voor Brussel.
Zoals Céline Fremault in opdracht van de PS als Brusselse furie een inquisitie is begonnen tegen die lawaaierige Vlaamse geuzen, zo is Zaventem een nieuw front dat is geopend tegen de Vlaamse soevereiniteit over Vlaams-Brabant. Een offensief waaraan álle Franstalige politieke partijen, in Brussel en ‘dans les provinces’ – Wallonië dus – met wellust deelnemen.
Beste mensen,
Eigenlijk, ja, in feite is het plaatje glashelder. Er was een zesde staatshervorming – het Vlinderakkoord – die, u weet het nog, bezegeld werd in 2011. Ook daarvoor waren er al stevige aanvaringen geweest over het vliegtuiglawaai. De zesde staatshervorming heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest echter een autonome institutionele dynamiek gegeven. Het zelfvertrouwen van Brussel is versterkt en er wordt nijver gewerkt aan het zich toe-eigenen van nieuwe bevoegdheden. Dat gebeurt voor een deel door nogal creatief om te gaan met het onderscheid tussen Gewest en Gemeenschap. Brussel is een ‘Région à part entière’, maar wil ook graag een ‘Communauté à part entière’ worden. Een stadstaat dus, die zelf uitmaakt met welke luchthavens dichtbij of verderaf er voorkeursrelaties worden uitgebouwd.
Die stadstaat confedereert zich graag met Wallonië in de ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’, niet toevallig ook al bezegeld in 2011. Sindsdien rolt Franstalig België met een nauwelijks verholen systematiek zijn Plan B uit. Vlaanderen betaalt België, maar vroeg of laat eindigt dat verhaal. Plan B moet post-België, de periode ná België, voorbereiden. Vanuit Franstalige optiek, dus mét Brussel als deel van hun Fédération en, als comparatief voordeel, met zoveel mogelijk imagoschade voor Vlaanderen.
Of Vlaanderen zijn instellingen kan handhaven in Brussel ? De Franstaligen zien ons Parlement en Regering maar liever voorgoed vertrekken naar, ik zeg maar iets, Mechelen. Of Vlaanderen ook in de toekomst al zijn Vlaams-Brabantse gemeenten zal kunnen blijven besturen of er één of meerdere moet afgeven aan Brussel ? We weten dat álle Franstalige partijen eropuit zijn om de Vlaams-Waalse gewestgrens naar het noorden op te schuiven, liefst benoorden Brussel. Ik zeg daarmee niks nieuws.
En, dames en heren,
Daarom staan we hier vandaag, of Vlaanderen ook nog een internationale luchthaven zal kunnen blijven uitbaten ? Als het van de Franstalige politieke scène afhangt, gaat Zaventem dicht en verhuist het vrachtvervoer naar Luik. Een deel van het personenvervoer kan naar Charleroi en dat tal van luchtvaartmaatschappijen, zeker de charters en Angelsaksische maatschappijen, zullen moeten uitwijken naar Schiphol of Frankfurt : ze liggen er niet wakker van. De mensen, jullie, die hier vandaag zijn samengekomen, wél en dat siert jullie. Jullie liggen er wél wakker van.
Het cynisme is in elk geval groot. Tegen cynisme kan weinig op, het is een destructieve houding die alles ondermijnt. Die een tewerkstellingspool van 260 bedrijven en 40.000 werknemers, want dat is de luchthaven, de doodsteek kan geven. Als er al kruid is opgewassen tegen het cynisme waarmee we vandaag worden geconfronteerd: er bestaat gelukkig zoiets als rustig vertrouwen in eigen kunnen. En er bestaat hoop. Vertrouwen dat grootse dingen door vasthoudendheid kunnen worden gerealiseerd. Door vasthoudendheid en creativiteit. En de hoop, die wordt zichtbaar in het kleine gebaar waarmee de solidariteit tussen mensen wordt versterkt. Het is om die hoop tot uitdrukking te brengen dat we deze solidariteitswandeling hebben georganiseerd.
Vlaamse mensen hier vergaderd,
De Vlaamse Beweging moet opnieuw met meer nadruk het verband leggen tussen sociale kwesties en Vlaamse autonomie. Uiteindelijk willen wij die autonomie omdat mensen en mensenwerk – arbeid, engagement, ondernemerschap, vrijwilligerswerk – de maat van het samenleven moet worden. En niet structuren. Structuren die geen mensen dienen, maar mensen die structuren dienen : da’s dodelijk, dat leidt tot sociale, economische, culturele, ja zelfs ecologische afbraak. Zeker als die structuren nooit in vraag worden gesteld. Ter wille van de lieve vrede en de Pax Belgica moeten de Vlamingen maar snel de startbaan verlengen richting Leuven: dan zijn de vliegtuigen in de lucht vooraleer ze boven Brussel zijn. Merk op, ook hier weer dat cynisme : Vlaanderen zal de toestand wel rechttrekken door een bijzondere inspanning – en het groene, rustige samenleven in Vlaamse dorpen en woonkernen, op eigen grondgebied nota bene, verder verstoren en verwoesten. De lieve vrede van het bucolische Brabant, dat heel de wereld ons benijdt, opofferen voor de lieve vrede van een communautair schimmenspel, terwijl, zo heb ik daarstraks uitgelegd, het gaat over strategische en zelfs geopolitieke keuzes voor de toekomst – ná België. Een onderwerp waarvan Vlaamse politici weglopen, maar Franstalige niet, zoals ik ook al toelichtte.
Dus, daarom, wég met het Vlaamse masochisme. Van de Vlaamse politiek in het algemeen en van de serviele Vlaamse excuusministers in Brussel in het bijzonder, Vanhengel en consorten. Want het zijn zij die ons, als kwaadwillige dwergen, deze loer mee leveren.
Wel, vrienden,
Moeten we dan maar meteen een groot Vlaams piket opwerpen aan de poorten van Zaventem, niet om de luchthaven te doen staken maar om ze in bedrijf te houden ? Misschien. Misschien kan zoiets ooit wel eens nodig zijn. Maar voor mij als VVB’er wou ik vandaag vooral solidair zijn met Vlamingen, Brusselaars, ook Walen en mensen met andere roots die op Vlaamse bodem een nationale én internationale luchthaven aan de gang houden. Ik wil ook solidair zijn met de mensen die Vlaams-Brabant trouw zijn gebleven om te wonen, om kinderen op te voeden en om sociaal en cultureel actief te zijn. Die mensen houden deze regio leefbaar. Die leefbaarheid gaat er niet op vooruit indien er voorgoed een zwaard van Damocles wordt opgehangen boven de luchthaven. Allesbehalve, dat is, denk ik, wel duidelijk. De leefbaarheid van wijken en buurten waar het lawaai van de vliegtuigen inderdaad geregeld horen en zien doet vergaan, blijft echter door deze geëngageerde mensen mee op peil. Ik heb daar veel respect voor en wil dat dit zo blijft.
Beste mensen,
Om af te sluiten : er is nog dat rustige zelfvertrouwen waarover ik sprak. Er is die agressieve assertiviteit van Franstalig België. Dat porren en duwen, trekken en sleuren om te zien of de Vlaamse Leeuw toch misschien één oog opendoet en uit zijn sluimer ontwaakt. Tegenover de patserigheid van de Brusselse geluidsnormenoekaze moet Vlaanderen een rustige zelfverzekerdheid aan de dag leggen. Soevereiniteit, sociaaleconomische soevereiniteit. Zonder sereniteit, zonder weloverwogen rustige daadkracht – geen rustige vastgeroestheid, maar rustige daadkracht, zeg ik – zullen Vlaamse politici zich laten opjagen en de ene stommiteit in dit dossier na de andere doen.
Daarom, Vlaamse politici,
Neem uw tijd. Er zijn zeker nog juridische kunstgrepen mogelijk. Loop niet weg van zo’n creativiteit. België hangt er van aan elkaar, van juridische spitsvondigheid. Maar doe het authentiek en dus Vlaams. Gewoon omwille van het belang van eerlijk werk door eerlijke mensen, hier op de werkvloer en de tarmac van Zaventem. Dien onze belangen, onverwijld, onverdroten, met vijf minuten politieke moed. Geef hoop aan wie hoop nodig heeft.
Ik dank u.”
Bart De Valck
Zaventem, 23 april 2017.
Foto’s © Gazet van Hove.