Vorige week donderdag vond aan de Universiteit Antwerpen een debat plaats tussen Herman de Croo en Mark Eyskens. Een echt twistgesprek werd het nooit. Integendeel. Beide heren braken een lans om een nieuwe, grote centrumpartij op te richten. De liberalen en christendemocraten zouden zodoende versmelten.

Het Liberaal en Vlaams Studentenverbond (LVSV) beviel van het idee om een ‘debat der grijzen/wijzen’ te organiseren. Herman De Croo, Mark Eyskens en Willy Claes zouden de degens kruisen. Al zegde Claes uiteindelijk af, wegens familiale problemen. Veel verschil in standpunten was er niet tussen de ouderdomsdekens van respectievelijk CD&V en Open Vld. In plaats van tegenspraak en vuurwerk, kwam er twee uur lang een onderhoudend gesprek, dat we onder de hippe term ‘infotainment’ kunnen plaatsen. De Croo en Eyskens vulden elkaar aan en braken een lans voor een opener samenleving (lees : meer migratie) en een sterkere Europese Unie. Slagen werden uitgedeeld richting het Vlaams-nationalisme.

 

Macht aan het centrum

De moderator van dienst merkte op dat veruit de meest interessante fase van de hele avond helemaal aan het begin zat. Mark Eyskens begon namelijk met te stellen dat “iets van zijn hart moest”. De CD&V’er maakt zich zorgen over de toegenomen polarisatie en de opkomst van het populisme en nationalisme. Het centrum dient daarom het laken weer naar zich toe te trekken. Eyskens verwees naar Frankrijk, waar de centrist en christendemocraat François Bayrou zijn steun uitspreekt voor de presidentskandidatuur van de links-liberale Emmanuel Macron.

Herman de Croo plaatste allerminst ‘als’ en ‘maar’ bij het voorstel van Eyskens om tot een fusie in het midden te komen. Sterker, hij was het ermee eens. Of de toppolitici op leeftijd door hun moederpartij vooruit gestuwd werden om dit voorstel te lanceren, betwijfelen we. Feit is wel dat het beide heren menens is. Het idee om CD&V en Open Vld op termijn samen te voegen tot een nieuwe partij, is meer dan zomaar een Spielerei.

Bang voor N-VA

Wat leren we uit het idee dat werd gelanceerd ? Om te beginnen, dit geeft aan dat zowel Eyskens als De Croo ervan uitgaan dat het electorale succes van N-VA geen tijdelijk fenomeen is. Er spreekt een bijzonder pessimistische houding uit hun standpunt, wat betreft het toekomstbeeld dat zij voor hun eigen partij zien weggelegd. Kennelijk is een fusie de enige manier om in België de Vlaams-nationalisten nog van de troon te stoten. Puur wiskundig houdt een samensmelting, op het eerste gezicht, steek. Indien we de peilingen bij de hand nemen en de resultaten van CD&V en Open Vld bij elkaar optellen, dan benadert de op te richten centrumpartij de N-VA qua omvang (25 tot 30 procent van het electoraat).

Toch moeten de nodige kanttekeningen geplaatst worden. Het nettoresultaat van de fusie komt waarschijnlijk een pak lager uit dan het brutoresultaat. Het is logisch – bij dit scenario – dat de ACW-vleugel van CD&V zal overstappen naar Groen. Heel wat leden van de christelijke bediendenvakbond stemmen reeds op de ecologisten. Tezelfdertijd zal de Vlaamsgezinde en rechtse vleugel van CD&V onderdak gaan zoeken bij de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Het is namelijk maar moeilijk voor te stellen dat mensen zoals Hendrik Bogaert veel voelen voor een innige samenwerking met de belgicisten (en atheïsten) van Open Vld.

Herverkaveling politiek landschap

Mark Eyskens en Herman de Croo zullen nog veel missiewerk moeten verrichten, in eerste instantie in de eigen gelederen, om hun voorstel verkocht te krijgen. Een verkaveling van het politieke landschap in een links blok (met sp.a en Groen), een centrumpartij (met CD&V en Open Vld) en een rechts blok (met de V-partijen) zou wel het voordeel van de duidelijkheid hebben. Er zou voor de Vlaamse burger weer echt wat te kiezen vallen.

LvS

in

Foto’s (c) Reporters – coverfoto : in Hove vormen CD&V en O-VLD reeds een gemeentelijk kartel gedomineerd door CD&V