door Frederik Vlaminck – www.doorbraak.be

Professor Maddens herinnert zich nog de vroegere tijden : de Voerwandelingen. Het land stond op zijn kop, buitenlandse media vroegen zich af of er een burgeroorlog was ontstaan in België. Al deze marsen hebben een duidelijk resultaat gehad, het is dankzij die acties dat we vandaag staan waar we staan op vlak van Vlaamse autonomie.

Herfederaliseren

Voor Maddens is de rode draad in het jaar 2016 leek : herfederaliseren, met zelfs een speciale website ’plan B’, waar uiteindelijk weinig concreets op staat. Enkele gebeurtenissen leken de schuld van een te ver doorgedreven defederalisering: de aanslagen van 22 maart in Zaventem, Ceta en vooral: de stakingsgrens. Denken we maar aan de ’verschillende’ stakingen in Vlaanderen en Wallonië door de cipiers, tegen het rekeningrijden, bij de NMBS – waardoor mensen ’vervlaamsten’ op de perrons.

Nochtans waren er ook in 2016 voldoende communautaire dossiers, Maddens somt er enkele op: de geluidsnormen rond Brussels airport, het gewestelijk expresnet rond Brussel, de verdeelsleutel voor riziv-nummers bij de artsen, de OCMW-hervorming (weinig over gekend, maar de Vlaamse regering heeft deze legislatuur tot doel gesteld om de OCMW’s te laten opgaan in de gemeenten), de financieringswet …

De staatsstructuur op zich is volgens de professor ook een probleem. België is een kluwen geworden van allerlei bevoegdheden met uitzonderingen op uitzonderingen van uitzonderingen … Deze situatie is onhoudbaar en onwerkbaar geworden. Niemand weet nog wat juist is … Dit is toch iets waar zowel Vlaanderen als België het over eens zijn…

De vraag rijst dan hoe we deze vuilnisbelt kunnen opruimen. Daarvoor zijn er volgens Maddens twee mogelijkheden : herfederaliseren tot een sterke federale staat of een doorgedreven confederalisme dat kan leiden tot onafhankelijkheid.

Moeten we het vandaag opgeven als Vlaamse Beweging, na zovele jaren van strijden ? Is dit het moment om nu rustig achteruit te leunen ? Nee, het volgend decennium kan beslissend worden en het antwoord bepalen op de vraag of we naar meer unionisme of naar een soevereine staat evolueren. Daarom moet de Vlaamse Beweging volgens Maddens meer druk uitoefenen op de politieke partijen, voornamelijk op CD&V en N-VA.

CD&V en N-VA

Binnen CD&V zijn er twee strekkingen waarvan de macht geregeld wisselt. Soms is CD&V voor confederalisme, soms weer meer voor unionisme… Wat is nu de inhoud en betekenis van confederalisme van CD&V, hun zogezegd ’positief’ confederalisme? De Vlaamse Beweging heeft de taak hen te blijven overtuigen.

N-VA heeft gekozen om in een regering te stappen zonder communautaire eisen. Misschien is deze keuze ergens te begrijpen, maar je corebusiness als partij voor vijf jaar onder de mat schuiven ? Dat is zoals een regering met Groen zonder ecologische thema’s. Wat nog vreemder is, is dat de partij ook buiten de regering en zelfs buiten het parlement in alle toonaarden zwijgt over het communautaire. Meer nog : volgens Peter De Roover moet de VVB dit op zich nemen. Dat zegt een partij met een vermogen van tientallen miljoenen tegen een organisatie met een vermogen met 4 nullen. Meer nog : waarom verkondigt Peter De Roover nu niet wat hij destijds proclameerde als voorzitter van de VVB: de onafhankelijkheid ? Nee, hij verdiept zich eerder in de pensioenproblematiek en wordt zo als het ware een ’pensioenflamingant’. Om maar nog te zwijgen van wat gebeurde tijdens .De 7de Dag tussen Peter De Roover en Bart De Valck, een discussie waarbij Bart De Valck volkomen gelijk had. Een drukkingsgroep mag en moet toch kritisch zijn.

N-VA heeft nochtans alle kennis in huis. De partij heeft bij de vorige verkiezingen alle ’ster’ flaminganten een plaats binnen de partij of in het parlement bezorgd, maar laat hen er niets mee doen. Dit is zoals een voetballer als Ronaldo kopen om de ganse match op de bank te laten zitten. Uiteraard was dit zonder de parlementsleden Vuye en Wouters gerekend.

De partij heeft daarnaast tientallen partijmedewerkers. Wat indien enkelen van hen zich eens zouden specialiseren in de voorbereiding van de Vlaamse onafhankelijkheid? Of samen met Peter De Roover doen wat hij ooit beloofde: ’Had ik 6.000.000 avonden, ik overtuigde elke Vlaming’. Maddens vraagt zich af hoe N-VA zou redeneren mocht ze in de oppositie zitten tegenover een regering met dergelijk programma en werkwijze.

Over 10 jaar ?

Waar gaan we staan over 10 jaar ? De Vlaamse Volksbeweging zal er waarschijnlijk nog identiek hetzelfde uitzien. Maar de N-VA ? Zal ze gezorgd hebben voor de splitsing van België ? Is de partij opnieuw radicaler geworden ? Is ze gesplist in een radicale en een gematigde vleugel ? Of is ze verveld tot een Belgische systeempartij ?

In het laatste opiniestuk geschreven door Eric Defoort, was hij erg kritisch voor Bart Maddens. Het thema was : ’Volgt de N-VA nu de Maddensdoctrine ?’. (De Maddensdoctrine stelt dat de Vlamingen ‘demandeur de rien’ moeten zijn en ervoor zorgen dat de Franstaligen vragende partij worden voor een staatshervorming.) In een opiniestuk als antwoord schreef Bart Maddens dat hij vreest dat het gevoerde beleid door de federale regering is niet rechts genoeg om de Walen voor 180° te laten keren. En wat op lange termijn ? Want voor N-VA is vijf jaar te kort om de Walen te doen keren. Krijgen we dan nog een zelfde regering met N-VA en vijf jaar communautaire stilstand ? En als het momentum er dan nog niet is in 2024, nog vijf jaar ? Bart Maddens ervaart eerder dat ’zijn’ Maddensdoctrine misbruikt wordt door de N-VA om zo te kunnen inbreken in de federale regering. De Maddensdoctrine werd herleid tot een goedkoop alibi voor machtsdeelname.

2019

De communautaire stilstand is de fout van de N-VA. Bart Maddens brengt enkele mogelijke scenario’s naar voor wat er in 2019 kan gebeuren :

• De huidige regering doet verder. Onwaarschijnlijk dat de MR dit nog eens zal proberen…
• Er komt een absolute zetelmeerderheid voor N-VA en Vlaams Belang in het Vlaams Parlement en in zetels in de Nederlandstalige taalgroep in de kamer. Zullen beide dan samenwerken om de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen ?
• De PTB haalt een ruime score in Wallonië, waardoor PS en MR tot elkaar veroordeeld worden voor het vormen van een Waalse regering. Zo kan de PS federaal binnen breken en eisen de N-VA er niet bij te betrekken.
• Gaan we naar een klassieke tripartite ? Dan dreigt een groot gevaar dat bevoegdheden zullen geherfederaliseerd worden.
• Paars-groen is eventueel ook een mogelijkheid …
• En weet: een meerderheid in zetels in elke taalgroep is niet noodzakelijk om een regering te vormen …

Het besluit is zowel negatief als positief :

• Negatief: een nieuwe staatshervorming in 2019 is onwaarschijnlijk.
• Positief: dezelfde analisten geloofden niet in de Brexit of de verkiezing van Donald Trump.

• 

Foto’s © Reporters & Gazet van Hove – coverfoto Prof. Bart Maddens.