De betekenis van de slavernij is ondertussen al lang weggeëbd, en het fenomeen van de wilde Zwarte Pieten die tijdens de ronde van Sinterklaas in onze dorpen (‘met de roe’) op jonge meisjes joegen om hen een schoensmeerkus te ontfutselen, ligt ook alweer bijna twee generaties achter ons. Tegenwoordig staan ze braaf naast de Sint op zijn troon, in supermarkten of tijdens schoolfeesten. Voelt misschien hier en daar een gekleurd kindje zich hierdoor negatief geraakt, of zijn er op de speelplaats soms ettertjes die daar misbruik van maken ? Het kan en dus was het mooi dat in Antwerpen (onder het bewind nota bene van de zo vaak verdachte snoodaard Bart De Wever) het begrip ‘schoorsteenpiet’ geruisloos was ingevoerd. Geruisloos. Zoals eerder al onder Patrick Janssens de mijter was ‘ontkerstend’, ontdaan van zijn kruis. Weinig mensen hebben het ooit gemerkt.
Professionele gediscrimineerden
Geen mens had het daar ook moeilijk mee, tot de politiek correcten dit nieuwe strijdros beklommen. Nog maar eens een manier om onze samenleving te bekladden en de goede wil van zovelen te besmeuren met wilde verdachtmakingen. Want daar situeert zich de pijn : als er ooit één samenleving niet toegegeven heeft aan de spontaan-menselijke reflex van xenofobie, een overlevingsreflex van onze voorouders in de brousse, dan wel de onze. Samenlevingen als de Marokkaanse of Turkse of Rwandese zijn door en door racistisch. Bij ons zijn er instellingen in het leven geroepen om die geconditioneerde reflex uit de oertijd actief te bestrijden op het paranoïde af. Op wat restracisten na, ondergedoken in maatschappelijke krochten, vind je bij ons dan ook geen georganiseerde racistische stroming meer. Zelfs het Vlaams Belang heeft op dat vlak officieel bakzeil gehaald en alle Vlaams Blok-stemmers uit het verleden waren zeker geen racisten (er zaten er ongetwijfeld tussen). Het waren vaak mensen die intuïtief bezorgd waren over tendensen die zich ondertussen helaas met kracht hebben doorgezet. Zoals het dan al opduikende salafisme met zijn minachting voor onze verdraagzame tradities en democratie.
Op heel die antiracistische inspanning van onze samenleving wordt vandaag gespuwd door een categorie professionele gediscrimineerden, dat wil zeggen, door kleurlingen (en hun fellow travellers) die van het gediscrimineerd zijn een lucratieve carrière hebben gemaakt. Groot model daarvan is Wouter Van Bellingen, directeur van het gesubsidieerde Minderhedenforum. De man haalde de wereldpers met een bewering die nooit of nergens gecheckt werd, maar zonder enige controle door alle media werd overgenomen : omdat hij zwart was en schepen van Sint-Niklaas, zouden enkele stellen geweigerd hebben bij hem te huwen. Niemand in onze ‘kritische’ pers bedacht dat dit niet kon : indien een stel huwelijksplannen heeft, dan weet de omgeving dat op honderd-en-één manieren. Wanneer ze dan dit huwelijk afblazen om die reden, dan circuleert dat snel. Streekcorrespondenten hebben geen moeite om te achterhalen om wie het gaat, en staan – met in hun zog zelfs CNN – onvermijdelijk op hun stoep. Niets van dit alles is gebeurd. Het ging dus hoogstens om een verzinsel van Van Bellingen zelf, of om uitvergrote cafépraat die hem ter ore was gekomen (er wordt zelfs gefluisterd dat de uitspraken van Marokkanen kwamen, maar ook dat is tot nader orde cafépraat). In alle geval werd het door hem uitgespeeld, misschien om zich interessant te maken. Waarna hij natuurlijk niet meer terug kon.
Feitelijk bekende hij publiek schuld
Tijdens een verkiezingsdebat op tv wierp wijlen Marie-Roos Morel hem dat ook voor de voeten. Hij zat er met zijn mond vol tanden bij. Achteraf verklaarde hij dit door zijn spraakgebrek. Dat was een legitieme uitleg, door de woekering van tv-debatten krijgt de best bespraakte soms al eens het gelijk aan zijn kant. Maar niets belette hem om na dat debat, in een serene sfeer, overtuigende argumenten op tafel te leggen. Dat gebeurde niet, dus bekende hij schuld.
Dat verhinderde niet dat hij een circus opvoerde op de markt van Sint-Niklaas – zevenduizend antiracistische stellen die hun trouwkleren uit de kast halen om zich collectief en symbolisch door hem weer te laten huwen. Dankzij die aandacht kreeg hij een mooi betaalde job in een gesubsidieerde instelling. Waarna hij kon beginnen met het treiteren van de burger en de boer. Niet eens in naam van de minderheden, maar ook van minderheden binnen de minderheden. Zo antwoordt hij nu op de kritiek dat vele allochtonen zich compleet niet herkennen in zijn doordrammen rond Zwarte Piet (die moet voortaan ook anders gekleed gaan, volgens hem; nu ja, slaven waren toen vaak halfnaakt). In de praktijk wil dat zeggen dat als drie man en een paardenkop zich ergens door geraakt voelen, de gehele samenleving zich moet aanpassen. Op die manier wordt elk maatschappelijk verkeer afhankelijk van enkele professionele zeurpieten die op elke slak zout leggen om zichzelf interessant te maken. In de praktijk komt dat neer op een mentale dictatuur.
Nog iets : parallel met dit pietenverhaal is er ook een Turkse urban legend, verspreid door Selahatin Koçak, en aangehaald door iemand die op de rol van de duivel wees in het debat. Sint Niklaas zou volgens hen een Turk zijn. Sint Nikolaas leefde tussen circa 280 en 350 en was bisschop van Myra (bij Demre) in het Zuidwesten van Anatolië of Klein-Azië. Dit gebied was reeds vanaf Alexander de Grote (drie eeuwen voor onze tijdrekening) overwegend Griekssprekend. De eerste Turkse (Seldjuk) invasie kwam pas op gang in 985, dus meer dan zes eeuwen NA Sint Nikolaas. Het duurde nog tot ongeveer 1087 vooraleer de Turkse veroveraars ook deze kustgebieden bereikten. Het stoffelijk overschot van de heilige werd door zeelieden gered en overgebracht naar het Italiaanse Bari, terwijl de aan hem gewijde basiliek in Myra door de Seldjuken werd vernietigd.
Nu ook gediscrimineerde Turken
Wie dus beweert dat Sint Nikolaas een Turk was, begaat een anachronisme van achthonderd jaar. Sint Nikolaas was een Griekse Romein en postuum een vluchteling voor de jihad. Misschien kan Van Bellingen daar nog een zaak van maken : dat we Turken discrimineren door een heilige te vereren die voor de Turken is gaan lopen, liever dan zich volkomen te laten leegplunderen ?
Overigens is ook het verhaaltje dat Nikolaas slaven zou gekocht hebben om hen een opleiding te geven een fabel. In de tijd van Nikolaas was slavernij een gewone zaak. Het christendom was slechts in die zin uitzonderlijk dat het eiste van zijn gelovigen dat zij hun slaven goed behandelden (en van de slaven dat zij hun meesters trouw dienden). Seksueel gebruik van slaven was in de Romeinse tijd normaal, maar voor christenen verboden.
Drie eeuwen later, onder het mohammedanisme, zou dat weer normaal worden. Dan kon men niet slechts vier vrouwen hebben maar ook vrij gebruik maken van ‘wat uw rechterhand bezit’ (surah 4:3). Nog een thema voor Van Bellingen : protesteren tegen het feit dat moslims gediscrimineerd worden omdat zij hun geloof niet langer kunnen beleven doordat zij slechts één vrouw mogen hebben en geen slaven. Misschien is er wel een minderheid binnen de minderheid te vinden die hem daarin wil ondersteunen ? Op onze kosten uiteraard.
Eddy Daniels
in DE BRON – www.de-bron.org .
Foto’s (c) Gazet van Hove.