Op “11 november” werd er ook in Hove de Wapenstilstand van “den Grooten oorlog 1914-18” herdacht.

Alles begon om 9.30u. met een plechtige eucharistieviering in de Sint-Laurentiuskerk met aanwezigheid van het voltallige schepencollege, gemeenteraadsleden van alle fracties, burgerlijke en militaire gezagsdragers. Aansluitend was er de optocht naar het Monument der Gesneuvelden aan het begin van de Geelhandlaan met een toespraak van burgemeester Koen Volckaerts (zie in bijlage). Er was ook een bloemenhulde door lokale verenigingen en Hovese politieke partijen. Het Koninklijk Harmonieorkest Sint-Laureys speelde de nationale hymnen, eerste de Vlaamse Leeuw en dan de Brabantse Vrouw (‘la Brabançonne’ en in het Frans). Aan het monument telden we alles samen een 110-tal aanwezigen.

Nadien ging het onder begeleiding van de verkeerspolitie via de Geelhandlaan en Veldkantvoetweg naar de gemeentelijke begraafplaats aan de Leon Dumortierstraat. Hier werden kransen neergelegd op het ‘erepark van de oudstrijders’ en op het monument van de slachtoffers van het mislukte geallieerde luchtbombardement van ‘5 april 1943’ op Mortsel Oude God.

Dan vervolgde het gezelschap – ondertussen ingekort tot een 60-tal mensen hun traject langs de Leon Dumortierstraat, parking Hove Sport, Lintsesteenweg naar zaal ‘Da Capo’. Hier volgde een cultureel programma van een klein uur met een te korte receptie. De muzikanten van de Harmonie zochten ondertussen een onderkomen in de plaatselijke ’taphuizen’ om hun kelen te smeren …

Op het einde van de receptie kwam de bijna 102-jarige Jeanne Bens uit de Nieuwstraat ook even goede dag zeggen. Jeanne is de weduwe van een oudstrijder. Ze had nog een onderhoud met burgemeester Volckaerts.

‘Liedjes uit 14-18′

Tijdens de Eerste Wereldoorlog stonden pijn, verdriet, verlangen, hoop en liefde centraal. Die emoties zorgden voor het ontstaan van prachtige muziek. Evi Roelen en Pierre Anckaert bewijzen dat die muziek nog steeds geen rimpel heeft gekregen. Ze brachten een fris programma met Engelse, Franse en Nederlandstalige nummers van honderd jaar geleden. Spijtig dat Evi het wereldberoemde lied ‘Lili Marleen’ niet in de oorspronkelijke Duitse taal bracht.

Evi Roelen (zang) komt uit een muzikale familie uit Borsbeek. Ze volgde haar middelbare schoolopleiding aan het Regina Pacisinstituut in Hove. In haar tienerjaren maakte ze deel uit van Fine Fleur, het koor van ‘The Night of the Proms’ en diverse muziekensembles. Evi verdiepte zich in jazz- en popmuziek en treedt nu op aan de zijde van Pierre Anckaert (begeleiding). Pierre studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. In 2007 ontving hij de eerste prijs tijdens de Jazz Hoeilaart International Contest en de SABAM Artistic Promotion Prize. Hij nam diverse albums op met het Pierre Anckaert Trio, het Brussels Chamber Orchestra, het Tom Van Dyck kwartet en de elektronische jazzformatie Monkey Robot. In 2014 bracht hij samen met fluitist Stefan Bracaval het album ‘Woodworks’ uit.

Meer info Evi Roelen, Jazz & Pop Singer, www.eviroelen.com – tel. 0491 / 86.81.67.

Foto’s © Gazet van Hove.

********************************

Toespraak burgemeester Koen Volckaerts :

“Geachte Dames en Heren Schepenen en Gemeenteraadsleden,

Geachte Heer Voorzitter, Dames en Heren Bestuursleden en Leden van de Hovese Oudstrijdersvereniging,

Geachte toehoorders, Beste muzikanten,

Wij zijn hier vandaag terug samengekomen om de gruwel van de twee wereldoorlogen en de miljoenen slachtoffers ervan te herdenken. De eerste wereldoorlog, de Groote oorlog, is in 1915 een loopgrachtenoorlog geworden die onverminderd doorgaat, ten koste van honderdduizenden slachtoffers. Tijdens de tweede slag om Ieper werden onze soldaten en hun geallieerden bij duizenden neergemaaid door  machinegeweervuur en, tot zes maal toe, met aanvallen met gifgas. 

De tweede wereldoorlog, voor ons begonnen in de mei-dagen van 1940,  eindigt in Europa gelukkig op 8 mei 1945, nu 70 jaar geleden. Het einde ervan bracht de bevrijding van het nazisme, van de Jodenvervolging en de concentratiekampen.

Als we ‘14 – ‘18 herdenken, meer in het bijzonder het jaar 1915, dan is de Duitse inval van 4 augustus 1914, met de terreur, de barbaarse overweldiging, de met bloed overgoten doortocht van het land, met vernielingen, brandstichtingen, plunderingen, verkrachtingen en executies op grote schaal, geëvolueerd tot een stellingenoorlog.

In bezet België zijn de inwoners nog aan het bekomen van de schok van de Duitse inval, die met zoveel geweld gepaard was gegaan. Berooide vluchtelingen keerden zonder illusies terug; er was gebrek aan voedsel, – gelukkig was er de Amerikaanse hulp door de “Commission for Relief in Belgium” – ; er was  beperkte bewegingsvrijheid : vrienden of familieleden in een naburig dorp waren schier onbereikbaar; er was  volledige onderworpenheid, met zelfs een verbod op het bezitten van reisduiven; er was de ontmanteling van fabrieken, er kwam een ijzeren gordijn tussen Nederland en België, er was de wanhoop achter prikkeldraad voor de zovele krijgsgevangenen en er was een kogel voor wie niet boog. Gedenk Edith Cavell.

WO II en de bevrijding ligt sommigen onder ons nog levendiger in het geheugen. Onder ons zijn er familieleden en nakomelingen van hen die de oorlog met hun leven betaalden én van hen die iets van de gruwel van die oorlog  nog konden navertellen.

Geachte aanwezigen, wij zijn hier samengekomen om de Hovese slachtoffers van de twee beide wereldoorlogen te herdenken.  Her-denken door even zwijgend terug te gaan naar alle Hovese gestorvenen. Achter elke grafsteen zit een verhaal, een tragedie, een voortijdig afgebroken leven.

Herdenken is stilstaan bij oorlogsgeweld, dat maar niet ophoudt. Op amper drie uur vliegen hier vandaan, in het Midden-Oosten, zaaien de wapens – ook de chemische – en de IS-gruwel nog altijd dood en vernieling, en drijven zij miljoenen onschuldige burgers op den dool. Bij ons blijft de dreiging van terroristische aanslagen reëel.

In 2015 de beide wereldoorlogen herdenken is ook aan een boodschap herinneren, een boodschap van vrede, een boodschap van ‘Nooit meer oorlog’.  Een boodschap die geschreven staat op zovele monumenten en oorlogskerkhoven langsheen de frontlijn, op de Ijzervlakte en over het ganse land.

Eigenlijk kunnen wij niet anders dan blijven pleiten voor Vrede, Vrijheid en Verdraagzaamheid.

De boodschap van alle soldaten die vochten in WO I én WO II onderschrijven wij ongetwijfeld samen, de boodschap van ‘vrede, vrijheid en verdraagzaamheid’. Deze vredesboodschap blijft belangrijk in het Vlaanderen waarin wij vandaag leven, een vreedzame en zelfbewuste gemeenschap. Een gemeenschap die, in het Belgisch staatsverband en dank zij internationale organisaties de voorbije 70 jaar niet meer hoefde wakker te liggen van oorlog, maar actief kon en wou meewerken aan het beheersen van het oorlogsgeweld in diverse landen buiten Europa.

Op een dag als vandaag beseffen we dat dit niet vanzelfsprekend is. Wij, burgers en bestuurders van deze gemeente, hebben de opdracht dit levendig te houden bij het samenleven in onze gemeente, met respect voor elkaar en voor de regels die ons samenleven ordenen.

Wij moeten onze vrede en onze vrijheid koesteren; bewust van de broosheid van het geluk en van het leven. En dankbaar blijven tegenover allen, van waar over de wereld zij ook kwamen, die ons de vrijheid en de vrede terug schonken.

Ik dank u allen voor uw anwezigheid en uw aandacht.”

Koen Volckaerts,

Burgemeester.

Hove, 11 november 2015.