“De mannekens van Wim Maes”
HOVE
Wie ervan uitgaat dat dit hét verhaal is van de Vlaamse Militanten Orde en haar onvergetelijke voorman Wim Maes, komt bedrogen uit. Het is onbegonnen werk een volledig overzicht te geven van alle grote en kleine VMO acties, optochten, samenscholingen, betogingen, samen met de opstootjes en rellen die ermee gepaard gingen. De boetes, gevangenisstraffen die er om de haverklap op volgden zouden op zich al een apart hoofdstuk vergen. Was het dat allemaal waard ? We weten met zekerheid wat Wim Maes daarop zou geantwoord hebben. Een kort en krachtig onverbloemd : ja, en nog eens ja ! Compromissen waren aan Wim niet besteed.
Dit is, en kan geen complete opsomming zijn, het is een greep uit de ontelbare acties waarmee de mannekens van Wim Maes destijds geregeld voor opschudding en beroering zorgden, tot grote ergernis, en soms woede, van hun tegenstanders. Tegenstanders die een nogal bonte en onnatuurlijke mozaïek vormden van omhooggevallen en zelfbenoemde Belgische patriotten, franskiljons en socialistische voorvechters. Zonder de toenmalige liberale P.V.V. , de Pest Voor Vlaanderen, te vergeten. Waarbij we, zonder ze allemaal over één kam te scheren, ook sommige bevooroordeelde rechters en magistraten niet over het hoofd mogen zien.
Dit boek probeert duidelijk te maken wat de VMO heeft teweeg gebracht, van haar ontstaan tot aan de dood van de man die haar als geboren aanvoerder door woelige tijden loodste. En waarom Wim en zijn mannekens op handen werden gedragen door duizenden die van ver of nabij de Vlaamse ontvoogdingsstrijd in hun hart droegen.
De auteur Karl Luyckx (°Deurne, 1942) schreef reeds 15 boeken en werd op 16-jarige leeftijd lid van de VMO ten tijde van de acties tegen de Franse preken in de Antwerpse parochiekerken H. Geest en St-Jozef. “Ik werkte toen in de maritieme sector en alles was er in het frans. Er was nergens een Nederlandstalig formulier te vinden. Tot 1968 moesten de Antwerpse douanes formulieren in het frans invullen. Na 1968 is de economische macht van de franskiljons in Vlaanderen gebroken” aldus Luyckx.
Acties
Bij de VMO waren er geen lidkaarten. Dit om het werk van de politie niet te vergemakkelijken als ze een ledenlijst zouden kunnen bemachtigen. Op parades in uniform verscheen zo’n 200 man. Op sommige grotere manifestaties, zoals de ‘Slag van Deurne’ tegen de socialisten verschenen 1.000 militanten. Op 24 uur tijd kon de VMO 1.500 militanten mobiliseren. Een belangrijke actie was deze rond Zwartberg. Men had de Rijkswacht op het verkeerde been gezet en die dachten dat ze naar Moeskroen zouden trekken om er te betogen. “De tambour-majoor was Erik Jacobs – de huidige N-VA-burgemeester van Kontich – die op kop stapte in uniform en de gewapende Rijkswachtcordon naderde. Er was veel applaus van de mijnwerkers. Erik Jacobs doorbrak het Rijkswachtcordon. Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd met de VMO-ers” aldus Luyckx die alles nog tot in de details kan vertellen.
Na de dood van Wim Maes werd de VMO in 1968 ontbonden. Enige tijd later werd een nieuwe VMO opgericht door andere mensen. “Die nieuwe VMO was danig geïnfiltreerd door verklikkers. Ze was niet bruikbaar. De oude VMO kreeg nog steun van de Volksunie. De nieuwe VMO was een heel ander volk. Velen hadden iets op hun geweten” aldus Luyckx.
Voor het schrijven kreeg de auteur hulp van mensen die ook bij de VMO waren geweest zoals Jef Elbers en Gust Moors. Verder werden er bronnen in het ADVN (Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-Nationalisme) geraadpleegd. Karl Luyckx werkte 1,5 jaar aan het boek.
De auteur stelde het boek voor in Hove en op de IJzerwake in Steenstrate / Ieper.
Karl Luyckx. De Mannekens van Wim Maes, Uitgever Van Gaever & Co N.V., Wommelgem, gedrukt op de persen van Drukkerij Ouderits, 2015, 132 blz., 16 euro/ 3 euro verzendkosten.
Het boek is ook te bestellen op tel. 03 / 449.28.86.
Foto’s © Reporters.