De gemeente Hove geeft jaarlijks een subsidie voor ontwikkelingssamenwerking aan enkele projecten. De vzw Nkoaranga-Watoto gebruikt deze steun in het Nkoaranga ziekenhuis in Tanzania en brengt hierover verslag uit.
Wat gebeurde er in 2013-2014 allemaal in het Nkoaranga ziekenhuis in Tanzania met behulp van de vzw Nkoaranga-Watoto ? Tanya Van Braekel : “Laat ons starten met 2013 : de aankoop van een ambulance. Mede dankzij de steun van de gemeente Hove werd een Toyota Land Cruiser aangekocht en omgebouwd tot ambulance.
Ondertussen kunnen patiënten op een veilige manier vervoerd worden naar het Nkoaranga ziekenhuis of kunnen dringende doorverwijzingen gebeuren met aangepast vervoer.”
In 2014 zou normaal worden gestart met de sponsoring van een lokale arts in haar opleiding pediatrie. Door omstandigheden koos deze arts om een andere weg in te slaan en werd het project tijdelijk opgeschort.
Ondertussen is er terug een groeiend contact tussen de medische faculteit (‘Tumaini’) in Moshi, de school voor verpleegkunde en de vzw Nkoaranga–Watoto. De betrachting is om via de universiteit een geschikte kandidaat te vinden met interesse in een verdere opleiding, iemand die met hart en ziel een master Pediatrie wil volgen.
“Een wereld van verschil denk je, dankzij de vzw. En je hebt gedeeltelijk gelijk. Men kan een geromantiseerd verhaal vertellen over de lieve kindergezichten op de kinderafdeling, de nieuwe ambulance met op de achtergrond een zacht ronkende generator, het geheel af en toe gearomatiseerd met een vleugje corruptie die als het ware als een donkere slechterik op de achtergrond mee gluurt. Je interesse zou gewekt zijn, maar wat als we de spotlight eens richten op diegene die werkelijk de protagonisten zijn van dit verhaal : enkele lokale werkkrachten die, ondanks het in werkelijkheid niet altijd zo prachtige sprookje, de dagelijkse praktijk draaiende houden. Zoals de apotheker Remi die droomt van een bachelor in de Farmacie, de onderhoudsdame Mama Happy, zeven dagen op zeven is ze in de weer om het ziekenhuis proper te houden, Cecilia, een vroedvrouw die al ontelbare vrouwen bijstond bij hun bevalling en Derrick, een verpleger die met of zonder voldoende materiaal op een ongelofelijke manier het operatiekwartier draaiende houdt. Deze mensen verdienen de echte spotlights. En daarmee is ook het project voor 2015 gelanceerd.”
Tanya : “Ik vertrek normaal gezien midden 2015 voor onbepaalde tijd naar Tanzania om het ziekenhuis mee te managen en een start te maken om deze mensen onder het licht van de spotlights te laten openbloeien, hun capaciteiten aan te wakkeren en samen met hen het ziekenhuis weer ‘on stage’ te krijgen, met als doel hun publiek, de patiënten, een zo optimaal mogelijke behandeling aan te bieden. Een start van een verhaal waarbij de interesse en hulp van (de) Hove(naars) noodzakelijke ingrediënten zijn om de volgende hoofdstukken te kunnen schrijven.”
