‘Vlaanderen mag in de 21ste eeuw geen kopie zijn van gisteren of eergisteren. Het zal meer kleur en diversiteit kennen’, zegt N-VA-Kamerlid Zuhal Demir. ‘Het begrip Vlaming wordt niet bepaald door iemands afkomst, maar wel door de keuze voor een gemeenschappelijke toekomst.’
1975 : ene Kemal Demir vertrekt vanuit het uiterste oosten van Koerdisch Turkije naar een hem onbekend land om daar te werken in de koolmijnen.
2014 : zijn dochter Zuhal houdt toespraken voor de Vlaamse feestdag, als Kamerlid van een Vlaams-nationale partij zowaar.
Hoort het wel dat ik me ‘bemoei’ met 11 juli ? Het antwoord is uiteraard : ja.
Het had anders kunnen lopen. Vader Demir kon in Duitsland of Groot-Brittannië terechtgekomen zijn. Dan wist dochter Zuhal vandaag amper dat Vlaanderen bestaat.
Maar hij kwam toevallig naar hier. Mede daarom ben ik nu wie ik ben. Vlaanderen zit in mij, net zoals Limburg, Antwerpen, Koerdisch Turkije, vrouw, juriste… Al die dingen samen maken wie ik ben, bepalen mijn identiteit. De taal, de mensen die ik leerde kennen, van wie ik dingen opstak, wat ik doe, wat ik lees, … het was allemaal anders geweest was Kemal in 1975 niet in Vlaanderen terechtgekomen.
Vlaanderen zit in mij omdat ik hier opgroeide maar ook omdat ik hier mijn toekomst uitbouw, samen met andere Vlamingen, oude, heel oude, nieuwe en heel nieuwe. Wat morgen met Vlaanderen gebeurt, bepaalt ook mijn leven ingrijpend.
Hierbij past een woord van dank voor alle kansen die ik hier kreeg. Ik denk aan het onderwijs, aan deze samenleving waar de vrouw geen tweederangsburger is, vrije meningsuiting bestaat, mensen hun persoonlijkheid vrij kunnen ontplooien en een democratisch systeem functioneert (weliswaar met Belgische weerhaken).
Maar bij die dank hoort ook een waarschuwing tegen zelfgenoegzaamheid. Ja, velen ontvingen me met open armen, maar zeker niet iedereen. Ik ontmoette veel tolerantie maar ook bekrompenheid en teveel nieuwe Vlamingen ervaren dat.
Neen, discriminatie is niet de verklaring voor alle problemen waar nieuwe Vlamingen mee kampen maar dat is geen argument om de ogen te sluiten wanneer die opduikt, want elke uiting is er één teveel.
Vandaar mijn oproep. Laten we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen om de mentaliteit bij iedereen verder te laten evolueren zodat die past bij de 21ste eeuw. Iedereen kan daar in zijn/haar omgeving aan werken.
In de 21ste eeuw moet dit stukje aarde onvervalst Vlaams zijn maar geen kopie van gisteren of eergisteren. Het zal meer kleur kennen, meer diversiteit want Vlaanderen zit in ons, nieuwe Vlamingen, maar wij zitten ook in Vlaanderen.
Mijn 11 juli gaat over een gemeenschap waar het begrip Vlaming niet bepaald wordt door de afkomst maar door de keuze voor een gemeenschappelijke toekomst.
Zuhal Demir.